Miffy
In 2006 zitten een groepje vrienden bestaande uit o.a. Linda en André Wielage, Joerik en Sjanien Grummel, Jos en Barbara Soppe en Herman Veringa bij elkaar carnaval te bespreken. Het zou toch leuk zijn om mee te doen met de optocht. Een loopgroep … dat leek ze wel wat. Niet maanden lang aan het knutselen, maar toch lekker mee doen.
Omdat de gezinnen allemaal nog kleine kinderen hadden werd besloten het thema ook voor de kinderen leuk te houden en een beetje actueel. Linda had een dvd van Nijntje (die bestond toen 50 jaar) de musical… dat was zeker haalbaar om te maken. Die pakken dat ging wel lukken. En een kleine kar erbij… dat kon ook wel. Als de kinderen dan moe waren konden ze een beetje uitrusten op de kar. André regelde een kar waarop gebouwd werd. Dat werd een golfkarretje van zijn werk. Een heuse Nijntje brandweerwagen werd er gemaakt. De dames gingen aan de slag met de kleding…echter…veel naaitalent was er niet, dus moesten er hulptroepen ingeschakeld worden. Annie Suelmann, Ria Soppe bleken bereid om te helpen. We zagen er schitterend uit! Roy en Lisa moesten wel even op de tanden bijten bij het aantrekken van de kleding…bleek dat er nog spelden in zaten die we waren vergeten. En er moest natuurlijk een naam komen. Die was snel gevonden. Nijntje heet in het Engels Miffy. Uiteindelijk zijn we dat jaar volgens mij 11e geworden. We vielen namelijk onder de praalwagens met ons golfkarretje. Het jaar daarop waren we smurfen (ja de kinderen zijn nog steeds klein) en hadden we ook nog het praalwagen-golfkarretje.
Bij het naken van de pakken hadden we de jaren die volgden aan Annie Suelmann een goede vaste kracht en Grietje Menzen heeft ook regelmatig geholpen bij het naaien van de pakken. Steevast stond in de weken voor carnaval Annie haar keuken op de kop van alle materialen. Soms met grote hilariteit als we probeerden om een manier te vinden hoe we schuimrubberen lampje (van Willy Wortel) pakken aan moesten trekken.
Omdat we met ons golfkarretje bij de praalwagens geen kans hadden om hoger te scoren werd besloten dat we bij de loopgroepen ingedeeld wilden worden. Dat betekende een niet gemotoriseerde kar gebruiken. Dat was een goede zet, vanaf toen hadden we regelmatig een keer prijs!
er stopten mensen en er kwamen weer andere voor in plaats. Inmiddels bestaat Miffy uit een vaste groep van 8 gezinnen.
De fam. Wielage en fam. Grummel, fam. Huigen, fam. Menzen en fam. De Bruin, fam. Berends, fam. Holscher en fam. Sijtsma.
De thema’s zijn ook een beetje meegegroeid…tja de kinderen worden groter en zijn dan echt niet meer bereidt om in een leuk smurfenpakje rond te lopen. Een gondel met de veenvaart als thema, een luchtballon met kika als thema, neptunes en zeemeerminnen, elfen, ijskoning en koninginnen met onze ijsberen, Willy Wortel, draaiorgel en fotocamera. Dat hebben we tot nu toe gehad en alleen fam. Wielage heeft alles meegelopen. Bij deze ook een dikke pluim verdiend! Al die jaren mochten we gebruik maken van de schuur van Jos Robben, ook dit is meegegroeid…begonnen we in een hoekje van een schuur…nu gebruiken we bijna de halve schuur en dat wordt ook nog gedeeltelijk geïsoleerd.
Het zijn altijd gezellige dagen met de carnaval. Het begint al met de gala avond waarbij iedereen lekkere hapjes meeneemt en geniet van de optredens. Op zaterdag en maandag verzamelen we met zijn allen bij de H.V.C. kantine dat al jaren onze uitvalsbasis is.
Diegenen die minder tijd hebben gehad om te helpen met bouwen of de kleding verzorgt meestal de catering voor de dagen. En als we weer eens geluk hebben met de carnavals periode dan valt die op Maria haar verjaardag en hebben we ook nog lekkere taart! Maar anders hebben we genoeg bak-liefhebbers in de groep die wat lekkers willen maken.
Na het koffiedrinken is het dan hup…de kleren aan en schminken. De mannen halen de kar op en dan beginnen we aan de optocht. Tijdens de optocht is de catering ook dik op orde…bij de fam. Berends worden we elk jaar verwent met warme chocomelk. Na de optocht gaan we eerst naar ons thuishonk om onze prachtige mooie gele Miffy overals aan te trekken (waarbij we elk jaar weer een rondje op de app doen…wie heeft er nog een maat liggen?). Party poppers mee en naar de tent wachten op de prijsuitreiking. Altijd weer spannend.
Elk jaar proberen we weer info los te peuteren uit Willy, Aad Ronnie of Gerard…daar gebruiken we allerlei tactieken voor. Helaas…nooit met resultaat. De CIA kan een puntje zuigen aan de geheimhoudingsplicht van deze heren! Na de prijsuitreiking gaan we samen eten in ons thuishonk.
De diehards gaan daarna op kroegentocht en enkeling haakt af en gaat met de kinderen naar huis. Op maandag herhalen we ons ritueel waarna voor de meesten de carnaval is afgelopen. Natuurlijk nog niet voor de Stiekelzwien-crew en de kroeghouders onder ons…die maken het feest tot en met woensdag af zoals het hoort.
En dan nu dit jaar voor de 11e keer!! Een carnavalsjubileum. Vorig jaar wisten we al ongeveer hoe we dat wouden doen waardoor we vroeg konden beginnen met materialen verzamelen en dergelijke. Gelukkig zijn die plannen al een paar keer veranderd en gaan we dit jaar..net als andere jaren….toch weer aan de late kant beginnen en moeten we straks flink aanpoten om de boel op tijd af te krijgen. ….but that’s the way we do it!
